Issız bir ormanda kayıp olurken bu yorgun bedenim
esen rüzgara ruhumu emanet ederek çaresiz bitki düşen bedenim
dalın yaprakları gibi sağa sola savrulunca avazım çıktığı kadar haykırıyorum
bu ruh bu bedenden çıksın istiyorum.
Geberircesine hırslanıyorum. sana inat acıyan bu bedenim asla ağlamayacak gözlerimin etrafında dizilmiş kirpiklerimdeki teller asla ıslanmayacak
sadece sana tek bir yenilgim olacak oda kalbime dizgin vuramıyorum
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta