Nikonya Şiiri - Tülay Bilgin

Tarihin, sayfasında birer birer yapraksın.
Sevda kokarsın, vatan kokarsın.
Ne yiğitler büyüttün yaşattın, şanınla.
Anamsın, canımsın, vatanımsın,

Ak saçlı, ak süt veren analar,
Ne cengâverler, sana bağışladılar.
Bağrında Yaşattın; üç bin yıldır tarihini.
Hititler; Naşilide ceylanlar gezdirdi.

Sanatı Friğler öğretti.
Tapınaklar; Tanrıça Kibele’içindi.
Roma Arslan’lanları eğitti,
Entrikalar şehri.

Selçuklu, Osmanlı, Dünya’ya hükmetti.
Güneşin, battığı yerden doğan kent.
Sen hiç batmadın ezel ve ebed.
Kılıç Aslan’lar,

Melik Ahmetler; Hitit pınarından su içti.
Nikonya; sende bir gizem var.
Büyüler; üstünden geçen herkesi.
Güneş kadar ezel ve ebedisin.

Hazineler sende gizli.
Hazinemsin NİKONYA
Tapınakların, Tarihe vurdu damga.
Nikonya’dan Mezopotamya’ya.

Hititlerden Hattuşaş’
Osmanlıdan, Türkiye’ye,
Nikonya’dan Çoruma
Ölümsüzlüğünle, geldin iki binli yıllara.

Senin; bağrında ölen herkesi.
Kutlu ölüm, kutlu doğumla, kutla.
Seni yaşatmak seni sevmek
Kuşaklara taşımak boyun borcu bana