Nikaha Davet Şiiri - Meral Yağcıoğlu

Yıllar önce ayrılmıştık
Dost, arkadaş kalmıştık
Bir iki telefonla konuştuk
Tesadüflerle karşılaştık
Merhaba ile geçiştirdik

Sonra, yıllar uzun yıllar
Birbirini kovaladı
Hiç görüşmedik
Hiç aramadık
Bitmişti artık
Duygularımızsa yürekteki
Çöp kutusunu mekan seçmişti
Sıkı sıkı kapanmıştı üstü
Sızdırmıyordu kokusunu
Yıllar sonra rastladım
Evlenmemişti

Bense yeni bir mutluluk yakalamıştım
Evlenmek üzereydim
Bu rastlantıya
İkimizde sevindik aslında
Parmağımdaki yüzüğü
Gösterip nikaha,
Nikahıma davet ettim
Birden sarsıldı bedenim
Kan beynime sıçradı
Yüreğim koşar adım atmakta
Ama gün alınmıştı bir kere
Caymak mı asla olmazdı.
O da farkındaydı her şeyin
Allak bullaktı yüzü
Buruk bir tebessümle
Gelirim dedi içten
Son bir kez bile olsa
Gelinlikle görmek için
”Gelirim elbet”