Nikah Şiiri - Ercan Eyvaz

Sevmiştim seni
Hem de çok iyi hatırlıyorum
Bir yağmurlu gecede tanışmış
Konuşmuştuk seninle uzun uzun.
Beraberlik kısa da sürmemişti hani
Günlerimiz, aylarımız, yıllarımızda geçti
Kavgada ettik gülüşmüştük de
O son tokatıydı derken feleğin
Ve ben öyle sanıyordum belkide…
Bu son tokat ı değilmiş meğer
Anladım seni beyazlar içinde görünce
Başta inanamadım tekrar tekrar baktım
Duvak altından bana bakan o güzel
O yemyeşil gözlere
Titreyen boğuşan göz bebekleri var meydan da
Meydan bom boş kaldı birden
Çığlıklara boğuldu göz bebeğim
Tüylerimin diken oluşuna tanık
Alkışlar yankılanır birazdan
Her alkış her el beni paralar
Beni yıkar…
Bir yenisi eklendi hayatımın kara defterime.
Evlenen sensin, Nikâhı kıyan benim
Yanındaki ben değil bir başkası
Ne çabuk geçmiş yıllar.
Ne diyeceğim, ne düşüneceğim bilemiyorum
Bağırıp ertelemeli miyim?
Sen bana aitsin mi demeliyim
Bir engel var mı? Diye sorup hemen
Engel olmalı mıyım?
Ağlayamıyorum gülemiyorum
Düşünemiyorum şimdi
Yıllar o kadar çabuk mu değiştirir insanı
Karşımdaki sevgilimin başkasıyla nikâhı
Üstümdeki üniformayı çıkarıp
Engellesem mi bağırıp olamaz bu evlilik
Ne demeliyim şimdi
İmzalar atıldıktan sonra
Açılıp duvağın karşımda alnından öpülüşünü
Ellerinden bir başkasının tutmasını mı?
Uçup başka bir şehre gidişini mi?
Düşünemiyorum şimdi
Ağlayamıyorum
Nede seviniyorum
En son benim atacağım imzayı mı isteksiz
Evlilik cüzdanını senin alışına mı?
Kutlamaları mı?
Tek tek
Vurulacak bu kalbe, bu bedene zincirleri
Vurulacak yalnız onca geçen günlerin eziyeti
Bekleyişlerim...
Çanlar çalacak durmadan,
Ellerim kulaklarımı sım sıkı kapatıp
Gidişinin yasında olacak.
Ardından sessiz
Mercek takılmış gözlerle bakacağım
Baharıma ne bir damla yağmur
Nede yazlarımda güneş olacak
Kokusu değişecek bu şehrin
Boynum bükük düşünceli
Ve ben
Gidişine bakacağım arkandan.