Karanlık bir nehir gibi akar nihilist yalnızlık,
İç sesiyle koklaşırken boğar umutları,
Sürükler insanı depresif bilinmeyene.
Anlamsızlığın kıvılcımıyla yükselen sağır bir feryat,
Ezer düşünceyi, huzursuzluğun uğultusunda.
Var olmayan bir varoluşun ağırlığı çöker omuzlara,
Sızar her hücreye bir zehir gibi hiç iz bırakmadan.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Tüm dostlarıma sevgi ve saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta