Karanlık bir nehir gibi akar nihilist yalnızlık,
İç sesiyle koklaşırken boğar umutları,
Sürükler insanı depresif bilinmeyene.
Anlamsızlığın kıvılcımıyla yükselen sağır bir feryat,
Ezer düşünceyi, huzursuzluğun uğultusunda.
Var olmayan bir varoluşun ağırlığı çöker omuzlara,
Sızar her hücreye bir zehir gibi hiç iz bırakmadan.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Tüm dostlarıma sevgi ve saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta