Nihilist Şiiri - Yasmin Çiçek

Benim sendeki yer edilgenim
-sözgelimi-
bir usturanın bilenmek için
taşa çalınmasından ibaretti..

oysa “Allah biliyor ya”
acıyı öylesine nefretle taşırdım boynumda
…Ve bir kül damlası olabilmek için dudak ucunda
-yine bilenler hatırlayacaktır-
tüm benliğimdi ateşe verdiğim.

Söylememe gerek var mı bilmem?
Fransızca şarkıları sevmem senin içindi
-Ki senin Fransız kalışın aşkım karşısında
En kabul edilemez ironiydi! ! !

Şimdi ise hiçbir şeyin önemi yok!
Ne saatlerce bekleyişim
yağmuru
Ne bakışlarımızın ılıklaşması…
Öylece duruyorum /sonsuz/
(Parmak uçlarımda yükselip arada)
Seni İstanbul’a terk ediyorum…
dahası beni anlamayışın
dahası mutsuzluk…

22/11/2007 Perşembe