Nihayeti Aşk Şiiri - Münteha Çeb

Arar kendini insan, gaye nedir dünyadan?
Hayal meyal hatırlar, uyanınca uykudan.
Derin bir felsefedir insan sevgi ve fıtrat,
Aşkın güzelliğidir zifiri ayırır nurdan!

Bilinmezler yolcusu, yürür en zorlu yoldan,
Ruhun tekamülüdür, sıkılır nice dardan.
Denir ya; kıldan ince kılıçtan keskin sırat;
Aşkın cesaretidir, hiç olur geçer nardan!

Öyle yüce bir duygu, hakikati ukbâdan,
Sorular ve cevaplar artık kalkar ortadan.
Didarında bakidir cennette cevher kırat,
Aşkın ferasetidir beslenir ulvî sırdan!

Külli âlemi tutar kudretiyle Yaradan,
Cezbedince kalbini, usanırsın sabırdan.
Vuslat bir anlık değil ebediyettir murat,
Aşkın zarafetidir, biraz utanır yârdan!

Hissettirir bir ömür, en derin duygulardan,
İçilir dualarla abıhayat suyundan.
Ölüm bile hoş gelir, yâre kavuşmak maksat,
Aşkın nihayetidir, kendini bulur Hakk’tan