Şimdi tan atıyor Ala Dağların ardından.
Şafak doğuyor, hayallerimin karanlığına.
Yaralarım kanayıp, sızıyorken vücudumdan,
Yeni harplerin kaçınılmazlığını görüyorum,
Ne titreyiş ne kaygı ne de üzüntü, özlem!
Beni bu günlere getirene sarıldım, öfkem!
Beni tutacak ve ileriye savuracak, ilkem;
Korkmamak, pervasızlık ve sevmemektir.
Çepni Serhat ÖZTÜRK
Bişkek/Kırgızistan
17.05.2022
02:27
Kayıt Tarihi : 16.5.2022 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!