Nihayete azimet Şiiri - Eyüp Cüce

Bir bilinmez yöne doğru,
Yelken açtım, gidiyorum.
Gelmese de henüz çağrı,
Candan geçtim, gidiyorum.

Hep zulmette haftam,ayım,
Yusuf gibi kuyudayım.
Bahtın elinde kobayım,
Zehir içtim, gidiyorum.

Yalan mışsın dünya, yalan,
Tek gerçek çukura dolan.
Senin olsun varın ulan! ..
Yoku seçtim,gidiyorum.

Benim için bir nimet bu,
Zannetmeyin hezimet bu.
Nihayete azimet bu,
Gayrı uçtum, gidiyorum.

CÜCE der ki; bulur eden,
Dert sağarmış,çile güden.
Sana kalsın ipek saten,
Kefen biçtim,gidiyorum.