Nihayet gelmişti Şiiri - Mustafa Cilasun

Nihayet gelmişti
Telaş ve merakın katları refakat ediyordu
Sessizliğin resmedilen hikâyesinde serzenişler hâkimdi

Fakat çok hazindi
Ne nefesler yetti ve ne de niyazı dilekler
Tüyler diken dikendi, dişler sıkılıyor, takat tükeniyordu

Yılgınlığın ak sedası
Bir bir açılarak sineleri ihata ediyordu
O an ve göçen zamanda hakikati fevkalade haykırıyordu

Geriye ne kalıyordu
Sevmek, seve bilmek bu kadar mı solgundu
Gözlerden süzülen yaşlar neye kifayet edecek bozgundu

Hislerin feveranı
Dizlerin kalmayan dermanı ve dilin sukut anı
Bir bir gözlerinim önüne serpiştirilen anlamsızlık isyanıydı

Açziyet bu zaman başkaydı
Deva adına ne varsa, şifa eğer olacaksa ardı
Hiçbir şey anlamı içinde kalmamıştı hissiyat adeta sarhoştu

Eller havada kaldı
Gözler semaya hasret kalarak yalvardı
Tabut sevenlerin omuzlarında taşınan son arzı selam olacaktı

Mezar açılmıştı
Toprak bir kenara yığılarak çukurlaşmıştı
Serin bir korku kalpleri kuşatmıştı, hisset ve kasvet aşikârdı

Kelam edilecek
Ne bir kelime kaldı ve ne de heyecan vardı
Hazan her yanı kuşatan olarak, hüzün anlamında coşarak andı

Nefesler müddetince
Kalp şayet sahibinden azade bir iklimdeyse
Haşyet ve hesap kimin peşinde ve neyin izlerinde gideceklerse