Nihayet Ben Bir Kaç Kişiyim

nihayet ben bir kaç kişiyim
bir kutu antidepresan yuttum neyse çare yok
bir metaforlar sürüsü düşüncemin yöresinde gürlüyor
bir ordu asker soluyor incinmişliğim.

nihayet ben bir kaç kişiyim
bir ben,benim seni o soğuk yatakta terkeden
bir de ben varım seni şiirler tükürürcesine...
harp kaldırımında bir süngü kalbimin duvarını deliyor
yarın doğum günüm,yaşasın tebessüm!

nihayet ben bir kaç kişiyim
ben hep üzgünüm biraz da kinciyim
göz pınarlarına rengarenk şemsiyeler getirdim
ne olur beni biraz sev,yaşamak zor.

nihayet ben bir kaç kişiyim
sen kişiliksizsin! diyorlar bana,yoo
halbuki ikisi birbirine bağlı sırtından
canım kişiliklerim.. bırakamam sizi
birisinin bıyığından gül sarkıyor bol kahkahalı ortamlarda şarkılar mırıldanıyor
öteki revolverine son mermiyi takıyor.
çoğalmak neyse de,azalmak zor.