Nihayet Şiiri - Onur Akpınar

Çok özlemişim be!!!
Durdum yolunun ortasında karıncaların
Dinlenmek gerekiyormuş telaşlı kırlangıçlara inat
Anladım sensiz pofuduk bir şirinliği yok çemberin
Ne de hayatın peluş bir yumuşaklığı
Senelerin kırış kırış deformasyonu yanağımda
Yatağımda ayazdaki aşkların dezenformasyonu
Oysa ne çok özlemişim!!!
Kırış kırış yanağıma dudağını büzüp
Çeyrek asırlık mahmurluktan söküp
Öpüp öpüp ayıktırdın küçüğüm
Var olasın küçücük yüzün ellerinle
Oysa ne çok severmişim!!!
Bir fırsta versem bencilliğime

Düşünsel yitirilmişlik derin dondurucudan çıktı
İhtiyaca binaen sunulmayı bekler
Ve arza mütakip talepkar küçücük müteşebbis
Ve dinliyorum artık büyük boşluğunu yüreğimin
Bir fırsat ver bana artık eminim…