Nihayet. Şiiri - Şubat Türkay

Elektronik imzanı atmışsın,

E postamda açılmayan mektuplara.

Yıl iki bin bilmem kaç..

Hangi gereksiz mevsimi yüklenmiş sin, göçmen kuşlara

Kazıyorum bütün izlerini, geçmiş tüm zamanlardan..

Bu kesin bir temizlik, tam da yürekten başlayan..

Git artık, gitmen gereken zamandan erken..

Belleklerde hiç iz bırakmadan..

Aslında ait olmadığın bu şiirde

Nafile, gezip duruyorsun..

Birazdan, sayfaları yırtacağım..

O pis kokulu yere gidiyorsun..

Nihayet..