Nihayet Şiiri - İlker Can Kaya

Her şey yitip kaybolacak
Kızıl göğün ihtişamı
Kışın ayazı
Bulutun gözyaşı
Elbet yok olacak
Geçmişin acısı
Geleceğin inançsız çabası

Solacak güller
Bozaracak rengârenk hayaller
Toprağın kokusu keyifsiz
Yağmurun notaları
Neşesiz kalacak
Rüzgâr artık
Beklenmedik anlarda
Ürpertmeyecek ruhlarımızı
Saçların kaybolacak

Anıların
Satırlarım
Zaman kaybolacak
Hasrete tutulduğumuz saatler
Düşlerde sarıldığımız uykular
Utanıp kızardığımız öpüşler
Heyecandan konuşmayı unutuşlar
Kaçak Bakışlar
Hiçliğe karışacak

Yolların karanlığı
Direnemeyecek bize
Kenetlenecek kollarım
Ufak tefek bedenine
Beraber dinlediğimiz şarkıların
Damağımızı vuracak tadı
Aynı battaniyenin altında
İzlediğimiz filmlerin
Tozu hapşırtacak bizi
Çok yaşayamayacağız

Gün gelecek
Doyacağım avuçlarından öpmeye
Ve dün gelecek
Gölge olacak neşemize
Hatalarımız
Adımlarımıza ışık tutacak
Kirpiklerini ezberleyip önce
Tek tek unutacağım sonra
Bir gün kalbim alışacak sana
Adını duyduğumda
Damarlarımı genişleten heyecanım
Durulacak

Mesela
Bir gün tek bardak çay içmemiş olacağım
Ya da dokunmayacağım yüzüne
Ayırt edemeyeceğim

Basite indirgenmiş bir aşkın tutsağı olacağız
Her şey azalacak
Sevgimiz hariç

Ben
Sana öyle alışacağım ki
Varlığın da bir olacak
Yokluğun da
Sen
Bana öyle alışacaksın ki
Yakınken ellerine düşecek ruhum
Uzakken kalbine