Nihayet Şiiri - Hasan Hazer

Yirmi yıl var ki hiç görüşmedik
Cumartesi akşamüstü yedide
İstinye’de sözleştik
Buluşmalara hep erken giderim
Emirgan’da indim otobüsten beşte
Koruda biraz gezindim,
Güvercinlerle dertleştim...

Yürümeye başladım sahilde
Balon patlattım havalı tüfekle
Gazeteye bira sardırdım tekelden
İçtim dalgalar kayaları okşarken

Tam yediye on kala oturdum masaya
Tedirginliğimle bekledim gelmesini
Yılllar nasıl sığarsa dakikalara
Sıkıştırdım yirmi yılı yirmi dakikaya

Film gibi izledim yirmi yılı hafızamdan
Geçip giden zamanın özrü olur mu?
Olur ! Aşkımız aşkın zamandan
Bir an oldu ki sıyrıldım mekandan...

Göründü merdivenlerde ayakları önce
Var mı böyle bir endam bu ne debdebe
Muzaffer bir komutan sanki
Kızıl elmayı gururla tutan ellerinde

Masum bir yürek hiç el değmemiş
İsa nasıl olduysa Meryem anadan..
Yirmi yıl dile kolay yirmi yıl bu
Oruç tutulur mu hiç konuşmadan

Göz bebeklerimiz kenetlendi şiirler gibi
Sanki kalemini okşamış Atila İlhan
Sitemi Bedri Rahmi Eyüboğlu’dan

İftarını gözlerime bakarak yaptı
Buruk bir sitem dudaklarında dalgalandı
Bahçıvan olan gönlüme nazar ile baktı
Orkide,erguvan,papatya...
Gül,lale,kardelen,petunya...
Manolya.
Bahçemden siteminin aksi yankılandı.

Hırsız diye haykırdı gözlerime bakarak
Bütün çiçekleri suladın hep ağlayarak
Ne adım var nede bana ait bir avuç toprak
Bu muydu bana gördüğün müstahak...
Oysa daima sendeyken ben
Sağ gözünün altında ki ben
Beni yirmi yıl bekletmen neden ?

Bal rengi gözlerine baktım.
Aşkın özünü didesinden tattım.
Gönül bahçem senin için,
Bütün çiçekler senin için,
Bu dünya değil,iki dünya senin için,
Yirmi yıl bekledim bunu söylemek için,
Seni Seviyorum dünyalardan çok
Seviyorum seni gönül çiçeğim...