Tortusu kaldı dilimde adının,
Süzüldün aktın çekildin gönlümden
Başkası aldı yerini, tadının
Nihayet kazınıp çıktın ömrümden.
Artık tutmuyorum hasret yasını,
Yaktım bende kalan tarak-tasını,
Buldum sonunda kupanın asını
Nihayet canparçan unuttu seni
Sinemde açtığın yarıktan düştün
Silindin bu gece kaçtın aklımdan
Ben sana yanarken sen de gülmüştün
Külüme karışıp uçtun canımdan.
Şimdi anmıyorum senin ismini,
Kazıdım yüzünü, yırttım resmini,
Başkası verecek bana neslimi,
Nihayet canparçan unuttu seni.
İkbalim sığmadı zayıf bendine,
Ben sahih cenneti sende bulmuştum
Şimdi sor bakalım kendi kendine,
Evvelimle şeytan cin mi olmuştum.
Vicdanın şefkatin yalanmış senin,
Geçmişe dalmışsın epeyce derin
Ebedi mabedim olmadı tenin,
Nihayet canparçan unuttu seni
@mefkud
Kayıt Tarihi : 18.11.2017 21:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ekim 2017/İstanbul
![Sedat Kıpırtı](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/11/18/nihayet-70.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!