Nihayet Şiiri - Gültekin Çakmak

Nihayet nihayetsizliğimin sonuna geldim
Açlığa bir kuru ekmek yedirdim
Üstüne bir tas acı su...

Kumar parasına sattım cümlelerimi
Korkuyu korkağa yendirdim
Satır sonlarına barakmadım küfürlerimi
Gururlandım bir dilencinin gurursuzluğuyla
Tüm servetim beş para...

Nihayet adsız bir hayat biriktirdim zulamda
Köşe başlarında filozoflar yetiştirdim
Köprü diplerinde sarhoşları suladım şarapla
Bir dünya soru ayıkladım muhabbetten
En güzel kadını hep sonradan sevdim

Köprüleri yakmadım bak
Orda durdum
Cehennemi utandırmak istemedim
Bir yol kalsın dedim en azından
En azından sevabına yollar bıraktım
En azından incecik köprülere dokunmadım
Sevabına el sürmedim günahsızın

Nihayet sustum
Hiç yalan söylemedim
Hiç renk vermedim
Nihayet bitirmedim cümlelerimi
Nihayet bitmedim