Nihayet Şiiri - Hakan Gök

Kendince yaşayan bir garip kuldum
Sordum sual ettim kendimi buldum
Şu hayat denilen yolda yoruldum
Aklımı başıma aldım nihayet

Yaprak gibi hep savurdu yel beni
Derde çare varsa kurtar gel beni
Öğrenmek istersen sende bil beni
Şimdi yapayalnız kaldım nihayet

Kalbim sıkıntıdan her an bocalar
İnsanlardan yüksek uçar cüceler
Dilimde bir isim durmaz heceler
İsmini kalbime kazdım nihayet

Duman değil detr tütüyor bacalar
Talebeden cahil çıktı hocalar
Boyundan büyük iş yapar cüceler
Kendi ırmağımda yüzdüm nihayet

Bıraktım dünyayı gönlüm hoş oldu
Dün beşti şimdi yaş yirmi beş oldu
Cennet hayalime girdi düş oldu
Hasretiyle cayır cayır yandım nihayet

Sanmayın bu işleri Hakan bıraktı
Şimdi usta daha önce çıraktı
Sonu hiç görünmez yol çok ıraktı
Dizlerim çözüldü düştüm nihayet