Nihayet Şiiri - Gülay Çelık

Güneme misafir etim bir keresinde.
Gözüme bahar bedenime can geldi,
Rüzgar melodisini üfledi ismiyle,içime işledi,
Mevsimlerden hüzündü,aylardan aralık.
Soğuk,şehirlerarası bir teminalde ıssıttı ellerimi.
Aklandı geçmişim buğulu camların şahitliğinde
Nihayet dedim,
Nihayet,gördüm bir kez daha dünya gözüyle

Ağzının kenarından öptüm bir keresinde
Dudaklarıma kan,gülüşüme renk geldi
Yağan beyaz üzerime düştü elleriyle, içime cereyan etti
Mevsimlerden hüzündü,aylardan aralık.
Soğuk,şehirlararası bir terminade buluştu göz bebeklerimiz
Ferahladı yüreğim içime nüfus etmesiyle
Nihayet dedim
Nihayet,elleri değdi kalbime bir kez daha dünya gözüyle

Avuç içinden öptüm bir keresinde
Tenime güneş,parmaklarıma kan değdi
Sıcaklığı sardı dört bir yanıma içimin titremesiyle.
Mevsimlerden hüzündü,aylardan aralık.
Soğuk,şehirlerarası bir terminalde huzura erdik yeniden.
Nihayet dedim
Nihayet,ılık bir buseydi dudaklarımda hissettiğim...

Şimdi içimdekiler yetim,
Son dediğim her şey bin pişman tekrarlanamayışından.
Ve sen sevgili,
Hiç eksilmedin gittiğin günden bu yana.