dökülen yaprakların mirasçıları
dallarda başlamıştı işte
görünmeye
toprağa karışmıştı
güçsüz düşenler
merasim aynıydı her sene
değişmek kelimeydi
sadece ağızlarının bir köşesinde
ve nitekim düşmandılar
geleceği görmeye
başka baharlara kaldı mutluluk
en nihayetinde
Kayıt Tarihi : 16.6.2011 01:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ozan Oztelli](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/06/16/nihayet-49.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!