Nihayet Şiiri - Şükrü Güzel

Bir an tasavvur et, her yanda soğuk
Âma gözü gibi boş, loş bir kovuk
Karanlık ve soğuk..başka bir şey yok
O hissiz kucakta bir can hayâl et.

Ve düşün..küçücük, şefkate muhtaç
Bir yavru ki belki ümidi de aç.
Göz kapaklarında elinde kırbaç
Dolanır, yoksulluk denen hayalet.

O korkar, korktukça darbeler tek tek
Yer eder kalbinde “yeter” diyerek
O masum elleri tirildiyerek
Yalvarır..zaman da insafsız gayet.

Çünkü, giden günler taştı, dikendi.
Elem filizlendi, yıprandı kendi,
Şafak söküyordu dua tükendi
Elleri yanına düştü nihayet.