Nihayet Şiiri - Sevtap Gündüz Vural

Adını anmak istemiyorum
Dudaklarım söylemesinler
Seni anlatan kelimeleri
Desem de nasıl inkar ederim
Sensiz geçen gecelerimde
İşlediğim günahları
Duyduğum utançları.
Bu nasıl umuttur bilmem
Ok sapladıkça bağrıma
Ellerin gönlüme uzanan çiçektir sanıyorum
Sanıyorum ki sen beni çağırıyorsun
İçimden bir atı dört nala koşturuyorum.
İnkılaplarını bekliyor yüreğim
Hasret ve ayrılıkların
Kapılarını açsın diye aşk yeni bir çağa
Başkaldırsın uğruna işlenen günahlara
Tahammül sığınaklarım kuşatma altında
Direnirken ruhum bedenim tüm saldırılara
Çığlıklarım köhnetiyor barınaklarımı
Sana koşan atı vuruyorlar tam kalbinden
Ordularım dağılıyor
Silahsız savunmasız, yabancı ülkelerdeyim
Sen beni tutsak edenlerin gölgesinde
Kayıtsızca gülümsüyorsun
İncinmek istemezdi gururum
İstenmediğim yerde kalamam
Sana teslim ruhum.