Nihayet Şiiri - Ziya Tokdemir

sana anlatacaklarım var
ama önce atlatmam lazım
yine döndüm karanlıktan
uzak yoldan döndüm, sevda-dan
sahabesiydim sana duyduğum hasretin
ebediyete intikal etti son söylediklerin
edebimle infial kaldı sana çığlıklarımda
duymadın içime konuştuklarımda
suçluydum bu vakur bekleyişlerde
sert bir tabiatı var talim terbiyenin
müfredatında tövbekar bir cellat
sen göğsümde yeşeren semeni
bana yasak çıkaran bir genelge
çiğnedim ve tükürdüm aralıktan
güç aldım eyerden ve üzengiden
sırtlandı beni sarmaşıktan kısrak
ayağıma dolandı üzengi ve çekti
her dönemeçte hapsoldum içinde
bir atın rahminden doğacağım artık
sırtlandan kaçacağım bu saatten sonra
kaçmamışım gibi daha önce
bu defa daha güçlü, dört nala koşacağım
gürbüz bir tay olacağım, ezilmeyeceğim
kısrak gibi koşup, aygır gibi çarpışacağım
su içeceğim acısına aldırmadığım ırmaklardan
ve dönüp bakmayacağım bir daha
kan içinde kalmış kelimelerime