Nihavent Sandık Şiiri - Asuman Susam

Can Akgündüz’e

gökyüzü makamını arıyor
karar sesini bulup indiriyor yağmur
ağarıyor içimiz.

suyun hafızasına güveniyor o
çok badireler atlatmış hayat,
denizine açılıyor.

anıların rengi sarıdır, bildim;
yıllar biriktiren bir sırdır güz.
diyor, çok geç olmadan gidelim!
bekliyor neyi, o sandıklekeli yüz?

su düşünsün istiyor kendi yerine,
gittiği her yere sandığını sürüklüyor.
aynada donup kalmış,
anayadigarı çocuklukyaşı.
dinse, diyor yangınları içimin,
silse, kaybolduğum orman yaralarımı.

korktuğunda kaçardı eskiden,
eskiten bir yanı vardı kalbinin.
nihavent akan su damlası;
hüzün olurdu sevinçleri.

bana doğmadan önceki yüzünü gösterse
içi karanlık bir boşluk bu sandığın.

13-09-2003