Nihavent makamı Şiiri - Ahmet Kaptanoğlu

Seninle nihavent makamıydı sevişmelerimiz
Bir nota sonrasını bulurdu hep ıslak ellerimiz
diz kapaklarından öpmediğim o gece
Yani bir rüya sonrası ilk gece
Sokaklarda kol kola yalnızlığım
Ardı sıra kırılıyor şişeler
İki oğlan kavgasından hallice varlığım
Kışın gelmesi pek yakınmış gibi
Savaş nidaları arasında basılan bir akor gibi
Geceyi tutmaya çalışıyor kollarım

Bir ev ki, ama nasıl
İçinde cinayet işlenmeye ramak kalmış
Bir rüya ki içki şişeleri arasında
Şilte gibi ezilmiş yaşamlar arasında
Bir zaman sonra sen gelmemişsin yine
Kasabanın kör bir köşesinde
Şarkı söylemiyorum çünkü
Kendi ağırlığım altında ezilmekteyim.

Bu gece, yağmur yağdı şehrin en karanlık tenhalarına
En ucuz canların, en pahalı canların üstüne
Nasıl desem, sanki bir can pazarı
Nasıl desem sanki değmektedir
Bir yabancının gelmişken kasabaya
o boş sokağa nazarı
sahi bu karanlık nedir böyle?
Halbuki kuzey ışıkları altında buluşmak için
Söz vermiştik ölüme

Anılar ne zamandır tuzak kurmazdı bana
Ne zamandır imla hataları yük olmazdı omuzlarıma
İliklerim soğukta kalmış dilenci gibi gülüşünle doldu
Ve ne yana koşsam artık boştu,
Ezeli bir kaçışın adımlarını saymaktan daha uzundu
Seni sevmek
Mabedimin kurumuş kanında geleceğim
Sensizlikle boğuldu

Sana dair tüm yazışlarım, tüm kelimelerim
Nihavent makamındaki bir sol gibi sitemliyim
Son buldu senden geriye kalan her şey
İzafi bir varoluş içinde soldum
Ne var ki kıyama durmuştum
Ellerim önümde bağlı
Dillerim lâl