Dünya denilen sahnenin yalan oyuncu olmuşsuz,
Farkında olmadan bu yalan denilen oyuna oyuncu olmuşuz.
Günü geldiğinde iner tüm perdeler alkış yoktur,sadece göz yaşıdır aslında hepsi,hepsi
Bildiklerin bilmediklerinden daha çoktur oysa,
Gözünü her açtığında bu bir rüya dersin,kabus dersin de geçmez yinede
Olanlar sonuna kadar gerçektir.
BENİM ADIM İSTANBUL.
İnsan sonunu kendi yazar
Hiç bilinmeze karşı hemde,
Görse de bir gün apansız mutsuz olacağını
Durmaz düşünmez bir kere.
Oluk,oluk sana akan bu aşk hiç durmasın bırak,
ama boşada akmasın,
canımdan can gidiyor inan her boşa akan saniyede...
Tut avuçlarınla kalbimi akmasın boşa sensiz bir kelime tek bir hece,
bak göreceksin bu aşk avuçlarına sığmayıp boyunu aşacak
Yalanım varsa ben öleyim,yalanım var sen öl,
Üşürsün en sıcak iklimin ortasında
Onsuz geçirdiğin ilk akşam.
Esen akşam rüzgarları ılık olsada ısıtmaz içini onun nefesinden başka,
Kimbilir sevdiğin kişi kaçıncı kişinin gönül yarası idi,
Bitti dersin soranlara
Söylenişi kolaydır bu kelime ama ağırlığı onton gibidir ruhunda.
> Günler geçiyor sessiz ve biçare zaman içersinde,
> Zaman farkında olmadan bizi tüketiyor aslında.
> Hani insan kendini ararda bulamaz ya
> işte öyle kendimi aramaktan yoruldum.
> Bir serçe misali yüreğim
> Bir boşlukta uçuyor konacak bir yer arıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!