Nihat Şiiri - Hasan Okursoy

Nihat ve İsmail arkadaşlarımı belki elli yıldır görmedim. Birinin savcılıktan, diğerinin de Komiserlikten emekli olduğunu biliyorum. Nihat’ın bir avcılık yönü vardı. Bir gün bu tutkusu yüzünden mangırın kısıkta mahsur kalmış ve orada gecelemiş. Güvercinlere “bir daha sizi avlamayacağım, bir kurtulayım” diye orada bağırıp durmuş olduğunu daha sonra duyduk. Belki İsmail nüktedan konuşmalarına böyle katkı yaptı. Ertesi gün kuşluk vakti, Kuyucak köyünden dereye giden yaşlı bir teyze, bağırma seslerini duymuş ve köylülere haber etmiş, Nihat, Mangırın kısıktan kurtulmuş. Fakat İsmail, Nihat’ın kayıp oluşunda, yaşanan serüvenleri nüktedan anlatımıyla bize farklı sunardı. İçten konuşmaları ile bizi kırıp geçirirdi. Ancak zaman geçtikçe, Nihat’ın eve gelmeyişi arkadaşlarını tedirgin etmiş. Saat başı kayıpla ilgili haberleri belediye ses cihazından da İsmail anons ettirmiş. Geç vakte kadar Nihat’tan haber gelmemiş. Köpeği de evde dayısının yanına geldiğinden, arkadaşları sabaha kadar merakla beklemişler. Ertesi sabah bulunduğunu duyunca da hepsi sevinmişler. Bu durumu anımsamam nedeni ile bu şiiri yazdım. Arkadaşlarıma selam ve sevgilerimi gönderirim.