Nihal: Mistik Aşkın Nefesi

Ey Nihal! Senin adın geceye düşen yağmur tanesi,
Gizemin şifresi, sufi semasında dönen pervane,
Tasavvufun sırlı yüzünde, bedenin coğrafyası,
Aşkın remzi, yıldızların en derin alegorisi.

Zamanın avuçlarında eriyen bir mum ışığı sensin,
Her dokunuşta içimde çoğalan kutsal bir nefes,
Tenimde ayinler yaratan parmak uçların,
Duyum ötesi bir geçitte buluşan iki ruhun nişanesi.

Gecenin matematiğini bozan bir sarmaşık,
Dualarımın mihrabında yanan amber misali,
Seninle her bakış, kâinatın sırrına açılan kapı,
Ruhumun labirentlerinde gezinen bir şiir sesi.

Ey Nihal! Bedenin haritasında kayboldum,
Her kıvrımda bir sure, her izde bir dua,
Dudakların Kur'an'da geçmeyen en derin ayet,
İki bedenin cümlesiyle yazılmış mistik bir kaside.

Seninle aşk; semanın yedi katını aşan bir miraç,
Her nefes alışta, ilahi bir ney sesi yükseliyor içimde,
Tutkumuz, Mevlana'nın semasında dönen bir çark,
Zarafetin, şiirin ve deruni arzunun mükemmel terkibi.

Ey Nihal! Sen; erotizmin en zarif tasviri,
Tasavvufun sinesinde filizlenen bir gül bahçesi,
Aşkımız; metaforlar ötesinde, kelimelerin sınırında,
İki ruhun sonsuzlukta buluşan şiirsel ünlemi.