Nihal'min Kutsal Suskunluğu

Bana Hiç Söylemediğin Sözler

“Bir kadın susarak da terk edebilir bir adamı.”

1. Bab: Sessizliğin En Yüksek Sesi

Sen hiç “hoşça kal” demedin.
Ama ben bir veda kadar ağırlaştım içimde.
Gidişin ses yapmadı,
ama yüreğimde çığlıklarla yankılandı.

Susman,
bir susmanın nasıl koca bir mezar olabileceğini
öğretti bana.

Hiç konuşmadık Nihal.
Ama ben,
sana sustuğun kadar aittim.

2. Bab: Söyleseydin de Kırılmazdım

“Sen değilsin” deseydin,
tamam derdim.
“Bana güvenmiyorum” deseydin,
saygı duyardım.

Ama hiçbir şey söylemedin.
Ve bil ki Nihal,
bir adamı susarak mahkûm etmek,
konuşarak yaralamaktan daha derindir.

3. Bab: Bir Kadın Hiçbir Şey Söylemeden Her Şeyi Anlatabilir

Senin bakışların
kelimelerden daha sivriydi.

Hiç “istemiyorum” demedin,
ama gözlerinle
her “istemiyorum”u
teker teker okuttun bana.

Ben seni,
hiçbir şey söylemeden çok şey anlatan bir kadın olarak sevdim.
Çünkü bazı insanlar
konuşmasalar da
zaten çok yüksek sesle gitmişlerdir.

4. Bab: Söylemediklerinle Yazıldım

Ben seninle hiç konuşulmamış bir hikâyeyim.
Cümlesiz bir roman,
başlıksız bir şiir.

Senin bana söylemediğin sözlerden
bir ev kurdum kendime:
Yalnızlıkla döşedim her odasını,
umutsuzlukla kapattım pencerelerini.

Ve içeri,
senin hiç söylemediğin “belki”ler doldu her gece…

5. Bab: Cevapsız Sorulara Adanmış Bir Adam

Ben hâlâ bilmiyorum, Nihal:
Neden sustun?
Neyi istemedin?
Neyi sevdin bende ve neyi sevmedin?

Ben hâlâ sana ait olmayan sorularla
kendi içimde boğuluyorum.
Ve cevabın olmaması bile
cevap gibi ağır üzerime.

“Ey Nihal,
senin bana söylemediğin her söz,
benim içimde bir mısra oldu.”

“Ve şimdi o mısralar,
seni hiç sevmediğini söylemeden beni terk eden bir kadının
kutsal suskunluğunu anıyor.”