Nihal'imin Suskunluğu

Nihal,
Benimle Konuş
Bir harfin gölgesinde bekliyorum,
Bir “merhaba”nın, bir iç çekişin kıyısında.
Adını her söylediğimde
Zaman duruyor sanki,
Sustuğun her saniyede
Bir ömrüm eksiliyor içimden.

Nihal…
Gülüşünle doğan o baharı özledim,
Sesinle uyandığım sabahları.
Kelimelerinle ördüğüm düşler
Şimdi dilsiz, şimdi soğuk, şimdi yalnız.

Konuş benimle…
Bir şey anlatma istersen.
Yalnızca “buradayım” de,
Bir sessizliği paylaşmak bile
İki kalbi yakın eder bazen.