Nihal'imden Vuslata Yolculuk

Kalbimin Sesi: Bir Seyr-ü Sülûk Metni

Kalpten Vuslata Giden Aşk Yolculuğu

Makam-ı Evvel: Kalbin Uyanışı — Melodinin Sükûtu

Her yolculuk bir sessizlikle başlar.
Kalp önce susar, sonra bir çığlıkla uyanır:
O çığlık ne dille konuşur ne suretle görünür.
O, kalbimin içinden doğan bir melodidir.
Sen, işte o melodisin —
benliğimin karanlığına doğan,
ruhumu sabaha çağıran.

Bu bir bakışla başlar:
Gözlerin, kalbimdeki perdeyi aralar.
Sana bakarken seni değil,
sende kendimi değil,
sende O’nu ararım.

Makam-ı Sânî: Hâl Makamı — Aşkın Sarsıntısı

Adını söylemedim hiç,
çünkü adı yetmezdi varlığına.
Adın değil, varlığın titretir içimi.
Çünkü sende gördüğüm,
benim senden ötemde bulduğumdur.
Sana doğru atılan her adım,
kendime doğru attığım bir adımdır.

Aşk, adla değil, hal ile yaşanır.
Ve her hal,
kalpte yankılanan bir sesten ibarettir.
Kalbimin sesi…
İşte o ses, hakikati işaret eder bana.

Makam-ı Sâlis: Cemâl Makamı — Gülüşte Tecelli

Bir gülüş, bir kâinatı değiştirebilir.
Senin gülüşünle başlar
gökyüzü içime inmeye.
Yıldızlar, seninle değil,
seninle gelen huzurla düşer kalbime.

Dünya senin bakışınla başka döner.
Bu bakış, cemâlinin değil,
cemâlinde tecellî eden O’nun bakışıdır.
Ve ben artık gören değil,
görülen olurum o nazarda.

Makam-ı Râbi: Sükût Makamı — Kelâmın Ötesi

Sözcükler yetmez,
adın aşk olsa bile.
Çünkü aşk, dille söylenemez,
aşk bir hâldir, bir “geçiştir”,
benlikten hiçliğe,
sevgiliden Sevgili’ye.

Sen bir şarkısın,
kalpte sonsuz gezinen.
O şarkı ki
yalnız kalbin sessizliğinde duyulur.

Aşk, sessizliğin konuşmasıdır.

Makam-ı Hâmis: Zikir Makamı — Her Nefeste Sen

Her nefes, senin adını anmadan seni anıştır bana.
Her soluk, bir duadır artık.
Seninle sükût ederim,
seninle zikrederim.

Gece olunca sen gelirsin:
Gecenin koynunda
huzur gibi, sır gibi saklanırsın.
Ben seni susarak çağırırım.

Kalbimin ritmi, seninle atar.
O ritim, artık bana değil,
sana aittir; senden gelen ve sana dönen…

Makam-ı Âhir: Vuslat Makamı — Sancağın Gölgesi

Sen "Kalbimin Sesi"sindir.
Ve ben bilirim ki
bu ses, artık benim değil.
O, benden doğan ama bana ait olmayan bir ışıktır.

Sen ömrümün tek sancağısın.
Sancak, aşk meydanında yükselir.
Ve ben, o sancağın gölgesinde
kendi gölgemden sıyrılarak
sana teslim olurum.

Teslimiyet, vuslattır.
Ve vuslat, ayrılığı değil;
ayrılık yanılsamasını yakar.

Hâtime: Kalbimle Seni Dinlemek

Ey Kalbimin Sesi,
seninle içimdeki putları devirdim.
Seninle, dilimi susturup
kalbimi konuşturdum.

Artık ne kelimeye ihtiyacım var,
ne surete.
Sadece seninle
sana doğru yürüyen o sessiz şarkıya…