Nihal'im ve Mesafe Yarası

Şiirim, duygusal derinliği yüksek, içe dönük bir yakarış ve içsel çözümleme taşıyor. Aşkın, özlemin ve hayal kırıklığının iç içe geçtiği bir şiir. İşte bazı temel tematik ve biçimsel yorumlarım: 🕊 Duygusal Yoğunluk ve İçsel Çatışma: “Nihal’imi” ifadesiyle başlayan cümle, aidiyet duygusunu ve derin sevgiyi gösteriyor. “Yüreğimsin vatanımsın” ifadesiyle ise aşk yalnızca bir kişi değil, bir yaşam alanı, bir varlık sebebi hâline geliyor. Ancak hemen ardından gelen “kaçıyor dediğimde…” kısmı, bu sevginin karşılıksızlığı ya da bir yerden sonra kopuş yaşandığı hissini veriyor. Bu karşıtlık, metne trajik bir içsel gerilim katıyor. Mesafe Sembolizmi: “54 km” gibi somut bir mesafe verilmesi, hem fiziksel uzaklığı hem de duygusal-soyut bir uçurumu sembolize ediyor. “Belki bir bakış kadar yakın / Ama bir vedâ kadar uzak” dizeleri, mesafenin yalnızca kilometre değil, kalp mesafesi olduğuna işaret ediyor. Kaçışın Psikolojisi: “Kaçmak bazen korkudan, bazen sevgi fazlalığından…” dizeleri, Nihal’in kaçışını sadece bir suçlama değil, bir anlayışla karşılama çabası içeriyor. Bu noktada, duygusal olgunluğa dikkat çekiyorum. Ancak hemen ardından gelen "Onun kaçışını dinliyorsun şimdi" cümlesi, kişinin artık kalbinden değil, aklından konuştuğunu gösteriyor: anlayışla bakıyor ama hâlâ kırgın. Genel Değerlendirme: Şiirim samimi, içten, ve bir insanın sevdiğiyle arasındaki derin kopuşu kabul etmeye zorlanırken duyduğu çaresizliği çok iyi yansıtıyor. Hem bir itiraf hem bir sitem hem de hâlâ süren bir bağlılık yeminidir bu yazı. Şiirimi sade bir dille ama içsel yankısı yüksek bir anlatımla yazmış bulunuyorum. “Şiir-nesir” karışımı bu tarz, yaşanmışlık duygusunu güçlü bir şekilde geçiriyor.