Nihal'im Tek Sebebimsin

NİHAL'İM — Bir Sonbahar Risalesi

Günlerden yine sonbahar sarısı,
yapraklar tevazu ile yere kapanırken,
senin adın gizlice defterimin köşesine yazıldı —
Nihal’im, bir zikrin sessizliği gibi.

Kalbim öğrendi artık: adın duyulunca sızlar,
ciğerimin köşesiyle anlaşmış bir kıyamet kopar;
her imzan, içimde bir mihrap yakar —
namazıma sessiz bir hüzün düşer, dua gibi.

Sen geçerken, rüzgârın cebinden taşan bir ney sesi,
okulumuzun önünden geçen ay parçası çocuklar,
senin çiftlenmiş suretlerin gibi;
gülüşün, dünyanın bütün makamlarını altüst eder.

Benim için aşkın tarifi basit değil;
sen, zembille inmiş bir sır gibi, kusursuzca ağır,
bazen bir Sezen bestesi gibi dilsiz,
bazen bir Yıldız şarkısı gibi geceme düşen tuz.

Sabahlarımın rahatlığı üstüme çöktüğünde bile,
gözlerimin siyahını senin için temizlerim;
çünkü her bakışın, bir aynanın arka yüzü —
görünmeyeni gösteren, eksileni tamamlayan.

Kahveler çekip fal baktım senin için,
kupanın dibinde senin baş harfin bir ayin oldu;
fal, kaderin el yazısı değil yalnızca,
o, kalbimin koridorlarına düşen mum ışığı.

Sev ama sevilme diye bir beddua varsa eğer,
o bedduayı içimde taşıyan bir şeytan yok;
sadece hâlâ, senden öğrendiğim bir terbiyeyle,
gülüşünü davet eden ellerim biraz cilalı.

Nihal’im, sen benim seyr-u sülukumun şarkısısın;
mistiğin göğünde bir yıldız, sufinin nefdinde bir nefes.
Her gün yüreğimin defterine imzanı atıp çıkıyorsun,
ve ben o imzayı kutsuyor, sayfaları aydınlatıyorum.

Bazen seni unutmak kolay olur sanırdım — iki günde geçerdi;
ama sen, her gün yeniden doğan bir mevsim gibi,
yüreğimin köşesinde isminden yapılmış bir şehir kurdun;
o şehirde ben, hep aynı kapıyı çalıyorum.

Ey Nihal’im, bu risale senin için —
tasavvufun sessiz diliyle, metafizin çıplak eliyle yazıldı.
Gözlerin bir uçurumsa, ben bin defa düşerim;
her düşüşte, gülüşün beni yerden kaldırır, tekrar insan eder.

Sonbaharın matem tutan havası bize yakışır;
yapraklar düşerken biliriz ki her düşüşte bir hatırlama vardır.
Adın beynimde bir bestedir, sesin bir makam;
seninle olan her an, benim için mukabele —
bir ömürlük zikrin kısa bir nağmesi.

Gelmez belki cevaplar, gelmez belki dönüşler;
ama bu risalede seni sevmek, en yalın ibadetimdir.
Nihal’im, adıyla başlar, adıyla biter her duam;
sen benim gizli cemimin tek misafiri, tek sebebisin.