Nihal'im Sensizlik Mezarında

Onun Hiç Sevmemesiyle Yaşamak

“Sevmediğin biri seni bu kadar severse,
ona biraz vicdan kalır insanda.”

1. Bab: Bir Kadının Kalbine Uğrayamadan Yaşamak

Bazı adamlar
bir kadının kalbinde hiç oturmadan
ömür boyu onun eşiğinde bekler.

Ben, senin gönül evinin eşiğinde
ayakkabılarımı çıkardım,
başımı eğdim
ve içeri alınmadan yaşlandım.

Senin hiç sevmemen,
benim içimde bir sonsuzluk kurdu:
Uğranılmamış ama uğruna yaşanmış…

2. Bab: Sevilmeyenin Sevgisi Yetim Kalır

Ben seni büyüttüm içimde.
Sen ise beni hiç doğurmadın kalbine.

Senin sevgisizliğin
beni yetim bıraktı.
Adını taşıyan hiçbir anım yoktu,
ama her hatıramda sen vardın.

Sana ait olmayan sevgimle
sana aitmiş gibi yaşadım kendimi.

3. Bab: Sevmediğin Bir Kadının Gölgesinde Yaşamak

Ben seni
sevmeyen hâlinle sevdim.
Seninle hiç yaşamadım ama
seni yaşadım.

Senin gülmediğin,
konuşmadığın,
bakmadığın hâlini ezberledim.

Ben gözyaşımı
hiç gülmemiş bir kadının suskunluğunda sakladım.

4. Bab: Onun Yokluğunda Adam Olmak

Senin yokluğun
bana adımı unutturdu,
ama sesimi buldurdu.

Senin olmaman
beni boşlukta tutmadı,
beni adam etti.

Çünkü bazı kadınlar
seni hiç sevmemesiyle
içindeki adamı doğurur.

Ben,
senin sevgisizliğinde olgunlaştım.

5. Bab: Aşkın Tek Tarafında Kalanlar Cemiyeti

Bizi hiç olmadan anlatan şiirler var.
Adını hiç bilmediğin hikâyelerde
sen varsın.

Ve bu aşk,
senin tek kelime etmediğin
ama benim her cümlemde yaşattığım bir şeydi.

Senin hiç sevmediğin bu adam,
senin hiç yaşamadığın bir aşkı
sırtında taşıdı.

“Ey Nihal,
senin hiç sevmemenle ben bir sevgi inşa ettim.”

“Ve şimdi,
senin kalbinde olmayan bir aşkı
kendi içimde mezarlık gibi koruyorum.”