Nihal'im Aşkın Kafi

Nihal: İlahi Aynanın Sırrı

Ey Nihal’im, bu yorgun gönül, ezelden bir yük taşır,
Sen vurma üstüne, bir darbe daha, ey Nihal’im.
Kök salıp yeşertmekti niyetim en derinden,
Aşkınla sınama beni, sual etme, ey Nihal’im.

Ömür denilen bu üç günlük rüyayı tükettim,
Hülyalarla, hayallerle boşa geçirdim.
Dertsiz başıma, senin aşkınla dertler çektim,
Ancak sende bulur sükunet bu halim, ey Nihal’im.

Kul elinden kahır, hileden yaralar yedim,
Yalandan, riyadan, dünya metaından usandım.
Bu fani dünyanın tufanında boğulmak yerine,
Bir ateş daha yakıp yakma beni, ey Nihal’im.

Sonunda gönlüm bir huzur arar oldu derinde,
Dışarıda bahçeler, güller, gülistanlar var ama.
Bilir ki asıl sermaye, hakiki aşk sanadır,
Fazla yük etme bu çaresiz yüreğe, ey Nihal’im.

Hakikati, iyiyi, güzeli diledim hep,
Aklı terazi, imanı yol edinip yürüdüm.
Göç vakti yakın; baki olanı seçtim,
Derdin devası değil, aşkın kâfi, ey Nihal’im.