Nihal Çınar Şiirleri - Şair Nihal Çınar

Şanslı saymamkendimi çoğu kez
Ama şansın en güzeli
İstanbula doğup,İstanbulla büyümek

Küçüktüm sınırlarım evimizin sokağı kadar
Büyüdükçe sınırlarımı aştım

Yüreğim der dilim söyler
Elime almadıysam kalemi
Boşlukta uçar kelimeler
Kızamam onlara
Tutsak olmayan ruhum gibi
Dostlukları vefalıdır hep bana

Hayallerim vardı hep hatırladığım
İlk hayal sanırım ilk mektep
6 yaşındaydım sınıfa girdiğimde ilk kez
Saçlarım iki yandan örülü
Tertemiz önlüğüm belden büzgülü
Etrafıma baktım merakla,ağlayan bağıran çocuk tonla

Ben böyle doğmadım,bu isimle gelmedim
Geldiğim yeri bilmeden,gideceğim yeri görmeden
Başla tünelden geç aydınlığa sürün dediler
Aydınlığa ulaştım ayağa kalktım iki adım
Kıç üstü oturdum yürümek istiyorum
Yoruldum sürünmekten hedefi gör hedefi seç dediler

Hüzün sorda sonbahara 'beni sana benzetiyorlar ne dersin? '
Sonbahar tebessüm etti ve'öyle görünüyor,yaşanmışlığın pusu var yüzünde,yaşlanmanın sarılığı var benzinde,gayen kalmamış senide kış bekliyor önünde'
Hüzün dediki sonbahara'hiç umut yokmu bir kez daha olsun ilkbahara? '
Benzerliği vurgularcasına hüzünle gülümsedi sonbahar'yaşam üremektir ve yeniden dirilmektir,sen olmasanda yeni yaşama merhaba diyen,senden bir parça ilk baharı bekleyen'dedi olgunlukla.
Hüznün yüzünde büyük bir gülümseme belirdi,sanki o hüzün değildi
Sonbahar'bak işte yüzünde belirdi baharı getiren nüve'

Aşkı Yaz

Kalem sordu elime'ne yazayım sevgiline? '
Elim'irade bende değil,sor yetkili birine'
Kalem'yetkili kimdir? söyle'
Elim 'iki şık var bildiğim,ya akıla,ya kalbe'

Yıllarca bekledim birini
Umut ettim gelmesini
Sesler duydum,gölgeler gördüm uzaktan
Yakından baktığımda o olmadığını anladığım
Devam etti umut bekleyişim
Birbirine benzer günler sıradan

Aydınlık isteriz hepimiz,karanlığı sevmeyiz
Gösterecek olsa kusurumuz,sevmediğimiz karanlığı dileriz
Ben demekten vazgeçmez,biz olmayı bekleriz
Akıl pazarında gezer,yine kendi aklımızı seçeriz
Nefsimize esir dünya-ahiret düşünmeyiz
Sonsuz ister doymayız,verilenle yetinmez kanmayız