Nihal Atsız Haca'ya Şiiri - Cemal Yavuz

Gelirken sesi ta Kafkaslar, Altaylar ötesinden,
Vakur bir taş daha kaydı, şanlı Türklük kalesinden.

Öyle düştü ki! yaktı tüm ülkücülerin bağrını.
Uçmaya vardı. Görmeden ülküsünün baharını.

Kâğıdı derya, kalemi altın, kafası volkandı.
O kafadan fışkıran, büyük ülkü yüce Turandı.

Hapisler, tabutluklar, vız gelirdi ölümler ona.
Adamıştı canını Türklük uğruna vatanına.

Haykırdı bin yıl ötelerden, Kürşat’ın narasıyla,
Uyarmak için uyuyanları, olanca sesiyle.

Dün, ezmek için sürerken o Hasan Ali Yücel’i.
Bu günde yıldıramazdı soyadı ece heceli.
Allah izin verse de, eğer yetmeseydi eceli.

Tutardı bütün vatan hainlerinin yakasından.
Vatana ihanet edeni sürürdü meydan meydan

Ankara / 1976