Nihal Şiiri - Mahir Koç

Gülün Nihal’e erdiği o an ,
Seni bekler oldu,
Unutuldu , sondu , yolun sonuydu
Sordu kendine
‘’ne geçti eline’’
Arkada kalan ne bir dal nede bir yaprak
Dönüp durdu yatakta , somurtmaktaydı
Yüzü soğuk bir kayaydı ,
Şelale gözler ağlamaktaydı,
Hüsran badesinden içti ,
Neşe yerine eline ne geçti
Gurbet içinde kaldı.
Buruk bir aşk hikâyesi , yine
Başka bahara kaldı.