Nigar Yılmaz Şiirleri - Şair Nigar Yılmaz

zamanın esnek ve acımasız olduğunu öğrendim.
oluşundan habersiz kaldığın öğretti
sen sezmedin.
kalbime sakladığım -sandığım belki de- toy pesimist hayat buluyor.
çiçek verince kanayan bir sarmaşık bedenimi sarıyor.
acı çekiyorum sevgilim.

Bir ayrılık öyküsüymüş rüyamda
Neden sadece sevgiliyle ilgili?
Bugün ben kendimden ayrıldım.
Kelimelerim, yazılarım küçüldü.
Dünyam küçüldü, etraf ıssızlaştı.
O kadar sakin, o kadar güzel ki

Güneş doğuyor, bir gün daha.
Kalbim atıyor, düşünüyorum.
Tişörtünü giy, dişlerini fırçala.
Çalış.
Güneş doğuyor, bir gün daha.
Kalbim atıyor, düşünüyorum.

dengesizsin. acı veriyor ve yok oluyorsun.
kalbim mani oluyor aklımın dans etmesine ve oynaşmasına şeylerle.
kalp beyin
hissettim bugün. vardı ve ağlıyordu hıçkırıklarla. ama seslere dönüşmedi
ben mi dönüştüm yoksa.
durgun suların kıyılarında oyalanıyorum.

Dokunaçlarıyla koyu gri acımak duygusunun
Seni sarıyorum.
Her bir adım, kalp atışını.
her bir nefes sesiyle kuytu yoldaşını.
Sen, kim olduğunu bilmediğim.
Yalan bir kurgubağ ile duyumsadığım.

Karanlık sırdan iki duvar arasındayım.
Birinin beni çekip çıkarmasını
Ümit ettiğim hayalim yeise dönüyor.
Koruduğum hayalkafesten usulca sıyrılıyorum.

Alelade yalnızlığa gömülmüş,

özlediği kağıt sayfalarında gezerdi.
tıknaz bacaklarıyla korkusuzca koşardı
aşka kucak açmış beklerken
korkuyla üşümüş kolları her an düş emrine hazır.
içinde dal dal yeşeren heyecanla koşardı.
halbuki her durumda kayıtsız düşleri

bilişsiz ifadelerde varlığımı arıyorum.
gizemsiz, sade olanla karanlık olmayan
karanlık ağlardan kuyulardayız fakat.
kusmak istiyorum
karanlıklara
bıkkınlığımı.

unuttum mu bilmiyorum.
tüm o güzel şeyleri, kahkahaları ve üzüntüleri
içten olan.
daha "düzgün" olmak istemiştim, acınası olmayan biri.
şimdi gözlerim sadece bakıyor, acımasız ve vahşi.
belki de "dünya" için bu gerekli, kim bilir.

hiç değişmemişsin dedi.
hala ilk günkü gibi yabanisin.

altın sarısı saçların var hala, hala derin bakıyorsun.
hala adına şiir yazılası, şiir gibi.