Ufuksuz şafaklara yol aldım
Gün iniyor şehir renksiz
Saat kulesinin zembereği boşanıyor
Ortasında denizin dönüp bakıyorum
Bir nağmenin sırtındayım şimdi
Sevdam zem zem oldu içemedim kana kana
Allah şahidimdir gönlümdeki bu aşka
İlaçtın derdime damarımda akan kana
Ateş oldu yandı kavruldu yüreğim
yak gitsin bu şirreti nefsi
ülfeti neki bu diyarın çekende külfeti
etme leyla ya aşk ı zerki
yar elinde übülle misali
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!