Nigah Şiiri - Hayrullah Gürdağ

Alıcı kuşlar gibi bakan gözlere
Perdesini indirirdi gözler eskiden
Göz nikâhı vardı bir Allah şahitliğinde
Gözü kimseyi görmezdi sevenin bir de

Bakmanın da bir adabı var'dı eskiden
Yakışırdı görmek gözlere bir süs kadar
Şimdi bakıcı olmuş çıkmış da gözler
Ne mani okur oldu kimseler
Ne de mani oluyoruz oklara
Kem gözü herkes başkasında arar
Memnundur halinden trenlerimiz de

Göze yasak yok diyor okullu cahillerimiz
Çiğnenmek içindir diyoruz yasaklar
Göz gözü görmüyor göz lekelerinden
El-haya süslerdi gözlerimizi eskiden

Evreşe yollarını kimse söylemiyor artık:
"Bana bakma benim yarim var."
Utanmaz arlanmaz da kalmadı eskisi kadar
Bir de erkek olacaklar, kız olacaklar
Demediğini bırakmazdı gözler eskiden

Hiç bir gözün iki gözü yok gibi artık
Gözlemci bakış açısında bütün gözler
Bir gözü bile gözlemiyor bir göz artık
Tepegöz oluyor yukarıdan bakanlar

Bir noktada düğünlenirdi sevdiğimiz
Hayalı olmaktı aşkımızın ilk kuralı
Yerini almakla bir noktamız
Hayali olur çıkardı sevdiğimiz
Kimse şimdi kural tanımamakta