Gözlerim küsmüş gece uykusuna
Gönlüm düşmüş sevda kuyusuna
Hayranım yüzüne boyu posuna
Sevmiyor seni nideyim gönül
Biliyor seviyorum onu delice
Çıkmıyor hayalde gündüz ve gece
Çözemiyorum nasil bilmece
Gel çık içinde divane gönül
Merhamet bekliyorum vermiyor fırsat
Aşkı büyüyor bende hergün kat kat
Hep hayaliyle yaşıyorum bu nasıl hayat
Nerden düştün bu derde gönül
Sevseydi seni ederdi belli
Aşkınla olacaksın sen deli
Görmüyor gözünde akan seli
Vazgeç bu sevdadan ağlama gönül.
Kayıt Tarihi : 23.12.2018 02:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Çoban 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/23/nideyim-gonul.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!