Nedim Boşadım Seni Şiiri - Fahri Bulut

NEDİM BOŞADIM SENİ
Yatmadın şu sinemde, kurban diye ilk aşkım,
Boşadım tüm sevgimden, nedim boşadım seni.
Günüm,ayım yıl oldu, başladı senden kuşkum,
Boşadım tüm sevgimden, nedim boşadım seni.

Dedim ruhun biniti, gerçek sevgidir siye,
Gözlerime bakıp da, inanmadın ne diye.
Ölende mezarında, börtü-böcekler yiye,
Boşadım tüm sevgimden, nedim boşadım seni.

Gönlümün kapısını, ilk kez sana açmıştım,
Gelirken yollarına, inci-mercan saçmıştım.
Heyecandan tekleyen, kalbim durur sanmıştım,
Boşadım tüm sevgimden, nedim boşadım seni.

Aşksız hayat çekilmez, sevda ondan ölümsüz,
Yaksın içimizi aşk, hem de dumansız-külsüz.
Bülbül dertli öter mi, çalılar olsa gülsüz?
Boşadım tüm sevgimden, nedim boşadım seni.

Varoluşun nedeni, yârle-yaren sevgisi.
Mecnunlar ve Leylalar, gerçek aşkın belgesi.
Aşk aşk diye çağırır, yanan Kerem’in sesi!
Boşadım tüm sevgimden, nedim boşadım seni.

Gönül Tanrı kabesi, çok mamur zümrüt taçlı,
İçimizde yek olduk, örtüştük içli-dışlı.
Rızazade, bu gönlü yıkan af olmaz suçlu,
Boşadım tüm sevgimden, nedim boşadım seni.
26 ARALIK 2010
FAHRİ BULUT RIZAZADE

Ruh yokluktan var oldu. Varoluşun son sınırında aşk, ruh bin itini beklemekteydi. Varoluşun başlangıcında nasıl bir buluşma olduğunu bilmiyorum, ancak eğer öz ruh ise, özün niteliği de aşktır.
KALBİ boş buldu içine girip yerleşti.