anne..
hayatı toz pembe gösterdin bana
oysa ne haline şükredip
her şeye sevindi herkes pollyanna gibi
ne yalancıların burnu uzadı pinokyo gibi
nede bunca yıl uyuyan,bakımsız bir prenses
gidiyorsun,
susuyorum
susuyorum
susadıkça hüzünleri içiyorum kana kana.
sen gidiyorsun, ben susuyorum.
kelimeler yetersiz kalıyor gidişini anlatmaya.
Heybetli vücuduyla sarıyor ve
bıyık altından gülüyor ayrılık.
Artık benimsin! diyor kahkahası derin.
Benimleyken kaçırdığın gözlerin için
fidye istiyorsun, aşkımı.
Heybetli cüssesiyle tutmadığın ellerimi kavrıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!