Nida... Şiiri - Engin Badem

Hangi dille söylenir hangi mısraya sığarsın,
Seni şiirlere yazacak bilmem hangi lugattansın.

Aşkınla eriyip tükendim ve bittim ya Rasül,
Kuruyan yüreğime su verme köz bassan de olur.

Gözlerim hicranınla çağlayıp durdu hep,
Vuslatına kaç vakit vardır acep.

Sevdandan başka sevda, girmesin yüreğime,
İstersen bir toz olayım, Kureyş’in çöllerinde.

Senin davanda buldum gerçek sevgiyi,
Şefkatini esirgeme,ey Abdulmuttalibin yetimi.

Bastığın topraklara varsam sürsem yüzümü,
İşte o gün başlar gönlümün sevinç düğünü.

Bir kuş olsamda süzülsem, kureyş’in yamaçlarında,
İsmini söyleyerek ersem son vuslata.

Ey Rasul yolun yolum olsun benim,
Yolundan saparsam varsın kesilsin nefesim.

Ey sevgili bir kere görsem yüzünü,
Bilirim o an biter yüreğimin hüznü.

Keşke diyorum bende olabilseydim Bedirde,
Kuyusundan su içip cenk etseydim meleklerle.

Bir kafir kılıcıyla doğransaydı bedenim,
Belki o yaralarla bende affımı isterdim.

Ey sevgili bedirde çok uzak, Uhud’da,
Peki ben ne yapayım, şu yirmi birinci asırda.

Yıllarca hep yenik düştüm nefsime,
Bilmem nedendir acep gitti işler tersine.

Davanı taşıyamadım hep çöktü omuzlarım,
Sorma; Mus-ab’ın yaşımdan on fazlayım.

Yüzüm yok bakamam o nuru tahtına,
Ümmetinim diyerek nasıl gelirim yanına.

Ey rasul bir uçurumun kenarında bedenim,
Şefkatini esirgerse düşer giderim.

Senden gayri kimse bilemez derdimi,
Bir türlü doyuramadım içimdeki nefsimi.

Aç kurt gibi peşime takıldı günahlarım,
Faydası yok amma yıllar yılı ağlarım.

Bir bilsen yıllardır yandıkça yanıyor ciğergahım,
Taa göklere ulaştı ahu fiğanım.

Etrafımı iblisin dostları sarsada,
Benimde tek dostum MUHAMMED MUSTAFA....

Hangi zaman biter bilmiyorum bu çilem,
Sensizlik tek kederim, sensizlik tek ruhumda elem.

Fakir Engin yazdı bu şiirle derdini,
Onu kurtaracak tek şey
MUHAMMED MUSTAFA’nın Sevgisi.......