Nida... Şiiri - Murat Ülkü

Bir gonca gül sıyrılıp çıkıyor çalıların arasından
Salınırken kan damlıyor dikenlerin battığı yarasından
O nasıl bir nida ki, tüm dilsiz canlıları ediyor uykusundan
Sindi canlı cansız ne varsa o gülün korkusundan...

Senin acı son, bana vuslattır ölüm
Zalime boyun eğip, sessiz kalmakda zulüm
Belki de dikkate almadığınız o gül sonunuz olacak bilin
Hakk'ın nidalarıyla uyanarak kendinize gelin....

İyiyi kötüyü unutma bir gözeten var
Bu üç günlük dünyaya sınav olmaya geldik
İyilik ve güzellikten başka bir şey götüren mi var ?
Uzun yollardan geçtik, insan olmaya geldik

Gözü kör eder nefis kulakları da sağır
Kapıldımı dünyaya, avaz avaz dur diye bağır
Yapma yanarsın desen nefsine gelir ağır
Uyduk nidaya, Allah için severek gönül almaya geldik

Ne ineği ne danayı, biz Allah'ı ilah biliriz
Hep güzeli arar, Yaratandan taşırız iz
Aşkı hakikati ararken kâh deli kâh divane olduk biz
Güzel bir güle, tatlı bir nidaya aşık olmaya geldik...

Dokuzyüz yıl yaşadıda ömür kısaymış dedi Süleyman
Kurtuluş yok ister semaya uç ister ıssız bir adaya kon
Senin dünya dediğin var ya, aslında iki kapılı bir han
Bir kapıdan girdik, durup dinlenip bir kapıdan çıkmaya geldik...

Belirsiz bir zamandayız, karıştı münafıkla mümin..
Allah bilirde ben bile kendimden değilim emin
Tam.şiiri yazarken omuzlarda bir ceset geçti demin
Durduk divana, uyduk nidaya, Allah'a kul olmaya geldik...