Niçin Boştasın Boşluktasın Araftasın

Bu gün,
Güneş batıdan doğmadı ya!
Varsın sabahın da,
Kafanda bir kaç vesveseyle doğsun.
Aklına ziyan mı?
Üç beş nesebi bozuğun,
Alçakca saldırısı,
Olsun...

Efkârın dağılsın.
Kafaları çekelim bu gece.
Sabahlara kadar hoyratça sevişelim.
Varsın sana yosma bana seffah desinler...
Günahsa günaha girelim.
Boğazına kadar battı desinler.
İsyansa isyan edelim kaderimize.
Tutsun bizi, cehennemin dibine göndersinler...

Sen güneş ol, ben dünya.
Etrafında pervane döneyim.
Bırak kıraçtaki deve dikenlerini,
Çemen zar'da papatyaları, sümbülleri hayal et.
Bir kuru gürültüye telaştasın.
Yazık üç beş çakal sürüsü için yastasın.
Niçin boştasın, boşluktasın, araftasın...

Bu dünya,
Üç beş koyunla keçi hesabı değil.
Bırak onu sefiller yapsın.
Bir gün paraya,
Bir gün kadına tapsın...
Mevki makam peşinde koşsun.
İhtişam dedikleri sefaletin tadını çıkartsın...
Bu tamah ve hırsın altında, ezilsin insanlık...

Çatlayıncaya kadar zıkkımlansın.
Varsın garibin tek lokmasını da alsın.
Bekleme böylelerini bir gün,
Mide fesadından kusar diye.
Vicdanlarının kara bağları çözülüp,
Mazlum karşısında utanıp susar diye...

Eğme başını namerde,
Lağım olup yağsalar da, haktasın.
Saldırsın kuduz köpekler aldırma.
Altın yere düşmekle sakıt olmaz değerden.
Sen asaletinle güçlüsün, ayaktasın.
Yazık üç beş çakal sürüsü için yastasın.
Niçin boştasın, boşluktasın, araftasın...

Efkârın dağılsın,
Kafaları çekelim bu gece,
Zil zurna sarhoş olalım.
Bize düşkün, ayyaş olmuş desinler.
Çekme dünyanın gamını, mihnetini de.
Üç kadehe satalım dünyayı gizlice.
Softa idi, bektaşiye dönmüş desinler...

Varsın çakallar ulusun, ne diye telaştasın.
Kervanın sevgi dolu, yoldasın yolaktasın.
Önünde bir ömür var, sen yeiste yastasın.
Kaldır başını, bak gözlerime,
Ne diye boştasın, boşluktasın, araftasın...