Niçin Ayağa Kalktım Böyle

Ve afakı saran bu zuhur,
kalkan, kalbimin aydınlığı mı?
Kim boğdu karanlığa ey zaman!
Asırlık bir uykuda bıraktın beni.
Bu bakışa dizili merakımın
ufku, neden gül kadar kırmızı?
Neden boğuluyor bakışlarım içinde
çığlıklarım susuyor, nefesim tutuk
kalbim gelmiyor; ne yüze! Ne göze!
Kim harap etti böyle ömrü perişan?
Bu ölümlüye kimler kıydı söyle!
Söyle, ey zaman!
Niçin ayağa kalktım böyle...