Niçin? Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ben çoktan soyundum şalvardan, şaldan,
O samur kürkleri niçin giyeyim?
Meyve benim değil, çalınmış daldan,
O haram lokmayı niçin yiyeyim?

Ben herşeye baktım, hem de görerek,
Sözümü söyledim, hem de bilerek,
Sır bana verildi esirgenerek,
Onu cahillere niçin vereyim?

Çok şeyi topladım zerre ve zerre,
Sırredip sakladım bir kutsal yere,
Kalkıp kıyamazken saf gönüllere
Ayaklar altına niçin sereyim?

Kendimi vermişim sırra, nikahta,
Ömrü tamamladım ah ile vahta,
Çilemi doldurdum eski dergahta,
Yeniden dergaha niçin gireyim?

Çekersen cefayı çek dervişlerle,
Hayatın süslensin menevişlerle,
Uğraşmak dururken güzel işlerle
Ahlaksız uğraşı niçin seveyim?

Barlıoğlu diyor; zerre boş değil,
Her derviş görünen bir derviş değil,
Çirkinde güzellik görülmüş değil,
Ağuyu bal gibi niçin göreyim?

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 340-341/412)