Hayat ölümü beklerken
Koşuyorum
Gün her gün ölürken
Susuyorum
Güneş her gün doğarken
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Evet her güneş doğuşunda aslında insan ölüme bir adım daha yaklaşıyor. Tebrikler üstad.
Yaşam ., kişiye kendi istediklerini yaptırıyor... Olan-biten bu kadar ne yazık ki...Bunun dışına çıkanlar elbette var... Onlar da ansiklopedi sayfalarına yerleşiyorlar...
Kaleminize sağlık sayın Mehmet Çoban...
Zaman içinde koşmalar susmalar ölüp ölüp dirilmeler hep var olacaktır Sn:Çoban yeterki umutla hayat'a sarılalım,hassas insanlar düşüncelere dalar,fakat iş güçte bırakılmıyor işte,hayat'ın getirileri,kutluyorum,saygımla...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta